Przejdź do zawartości

Jan VII Paleolog

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan VII Paleolog
Ilustracja
Cesarz bizantyński
Okres

od 1399
do 1402

Poprzednik

Manuel II Paleolog

Następca

Andronik V Paleolog

Cesarz bizantyński
Okres

1390

Poprzednik

Jan V Paleolog

Następca

Jan V Paleolog

Dane biograficzne
Dynastia

Paleologowie

Data urodzenia

1370

Data i miejsce śmierci

22 września 1408
Saloniki

Ojciec

Andronik IV Paleolog

Matka

Maria bułgarska

Żona

Irena Gattilusio

Dzieci

Andronik V Paleolog

Moneta
moneta

Jan VII Paleolog (gr. Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος, Iōannēs VII Palaiologos) (ur. 1370, zm. 22 września 1408 w Salonikach) – cesarz bizantyjski przez okres kilku miesięcy w 1390 pod koniec rządów Jana V Paleologa oraz współcesarz z Manuelem II w latach 13991402. Syn Andronika IV Paleologa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Brał udział w buncie swego ojca przeciwko dziadkowi – Janowi V. Pod koniec życia dziada, 14 kwietnia 1390 roku udało mu się zająć tron, z którego został zrzucony przez swojego stryja – Manuela II. Uciekł następnie do sułtana Bajazyda I. Powrócił do Bizancjum i mimo początkowego konfliktu, Manuel II powierzył mu ster rządów na czas swojej podróży po Europie w latach 1399–1403. Współcesarzem został wówczas także jego syn – Andronik V Paleolog[1].

Ożenił się z Ireną Gattilusio. Miał z nią syna Andronika V Paleologa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.B. Leszka, Manuel II, [w:] Paleologowie, seria: "Dynastie świata", Warszawa 2011, s. 36 - 39.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa 2002.